Στα 80 του στο ΑΠΘ: Η ιστορία του κυρίου Ανέστη, φοιτητή του Πολυτεχνείου
Στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ανάμεσα σε φοιτητές της γενιάς των εγγονιών του, κάθεται ο Ανέστης Λιτοβολής. Σχεδόν 80 ετών, από το Ασβεσταριό Γιαννιτσών, ο κ. Λιτοβολής αποδεικνύει καθημερινά ότι η ηλικία δεν αποτελεί ποτέ εμπόδιο για τη μάθηση. Αντίθετα, η δική του ιστορία είναι πηγή έμπνευσης και δύναμης, μια ζωντανή απόδειξη πως η θέληση μπορεί να νικήσει τα πάντα.
Ο κ. Λιτοβολής δεν ακολούθησε την τυπική ακαδημαϊκή διαδρομή. Με μια επιτυχημένη πορεία ως εργολάβος δημοσίων έργων και ιδιοκτήτης τεχνικής εταιρείας, το όνειρό του για ένα πτυχίο παρέμενε άσβεστο. Η αφορμή για αυτή τη νέα αρχή ήρθε μέσα από μια σοβαρή περιπέτεια υγείας που τον έφερε αντιμέτωπο με το θάνατο. Όπως αφηγείται ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μετά από διασωλήνωση και 26 ημέρες σε τεχνητό κώμα, αποφάσισε να «πιάσει το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει» – από το Γυμνάσιο. Φοίτησε στο Εσπερινό Λύκειο, αποφοίτησε με 19,4 και κέρδισε επάξια μια θέση στο Πανεπιστήμιο. «Ήταν όνειρό μου να μάθω τη θεωρία για όλα όσα έκανα στην πράξη. Ήθελα να τα παντρέψω. Και αυτό έκανα», τονίζει.
Η επιθυμία του να φοιτήσει στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών δεν ήταν τυχαία. Ένας συνεργάτης του, πολιτικός μηχανικός, τον είχε εντυπωσιάσει με τη γνώση και την τεχνική του προσέγγιση στα έργα: «Με μάγεψε ο τρόπος που μιλούσε για τις γέφυρες, για τις μεταλλικές κατασκευές. Μου είπε: “Όταν σου δοθεί η ευκαιρία, πήγαινε να τα μάθεις”». Και όταν του δόθηκε, δεν την άφησε να πάει χαμένη.
Σχεδόν διπλωματούχος στα 80 και το όνειρο του Μεταπτυχιακού
Σήμερα, στα 80 του, ο Ανέστης Λιτοβολής βρίσκεται σχεδόν στο τέλος των σπουδών του. «Ένας χρόνος έμεινε», λέει με χαμόγελο. Αγαπημένα του μαθήματα, φυσικά, το σκυρόδεμα και οι μεταλλικές κατασκευές – «αυτά που σχετίζονται με τη δουλειά μου». Μάλιστα, στις μεταλλικές κατασκευές «παίρνω πάντα δέκα», τονίζει με υπερηφάνεια. Και αν όλα πάνε καλά, ονειρεύεται και μεταπτυχιακό: «Το είπα στη γυναίκα μου και το εννοώ. Έχω τόση αγάπη για τους επιστήμονες. Τους λατρεύω!».
Η επιστροφή του στα θρανία δεν ήταν χωρίς δυσκολίες. Η τεχνολογία, όπως παραδέχεται, αποτελεί ένα εμπόδιο: «Βλέπω τα παιδιά πώς κινούνται με τα κινητά και τον υπολογιστή… εγώ χτυπάω δύο πλήκτρα μαζί». Όμως επιμένει. Με πείσμα, πίστη και την υποστήριξη της οικογένειάς του –παρότι η σύζυγός του δυσκολεύεται όταν μένει μόνη– συνεχίζει ακούραστα. «Ό,τι ξεκινάω, το τελειώνω. Το θεωρώ γρουσουζιά να παρατάω πράγματα».
Οι συμφοιτητές του, στην αρχή επιφυλακτικοί, τώρα είναι «φίλοι – με όλη τη σημασία της λέξης». «Είναι εξαιρετικά παιδιά, και οι καθηγητές επίσης. Με έχουν εξομοιώσει πλήρως με τους 18χρονους. Δεν υπάρχει καμία διάκριση – και ούτε θέλω να υπάρξει», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Λιτοβολής.
Την αγάπη φοιτητών και καθηγητών επιβεβαιώνει η Κλαίρη Πετρουτσάτου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ. «Είναι (ο κ. Λιτοβολής) ένα λαμπρό παράδειγμα ανθρώπου, ένας αισιόδοξος άνθρωπος, ο οποίος πιστεύει στη ζωή. Είναι κι ένας λαμπρός μου φοιτητής. Τον έχουν αγκαλιάσει οι φοιτητές επειδή ουσιαστικά βλέπουν αυτό το αισιόδοξο μήνυμα που τους δίνει: ότι ποτέ δεν πρέπει να το βάζεις κάτω και να ακολουθείς τα όνειρά σου σε όποια ηλικία κι αν είσαι – διά βίου μάθηση. Είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα προς όλους και ιδιαίτερα προς τα νέα παιδιά», εξηγεί.
Ο κ. Λιτοβολής δεν έχει πλέον την πίεση της επαγγελματικής αποκατάστασης – το κεφάλαιο της αγοράς εργασίας έχει κλείσει για εκείνον. Το κίνητρό του είναι καθαρό: η αγάπη για τη γνώση. «Η γνώση είναι δύναμη. Σε βγάζει σε ένα άλλο επίπεδο. Γι’ αυτό λέω και στους παππούδες: να αφήσουν το καφενείο και να πιάσουν τα βιβλία».
Το μήνυμά του προς τα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα την πορεία τους στο Πανεπιστήμιο είναι ξεκάθαρο: «Να έχουν θάρρος, πίστη, θέληση και πείσμα. Να μην κοιτάνε πίσω – μόνο μπροστά. Η μάθηση δεν έχει ηλικία. Και το πανεπιστήμιο είναι μια δεύτερη νιότη». Ο Ανέστης Λιτοβολής είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η θέληση μπορεί να νικήσει τα πάντα – ακόμη και τον χρόνο. Ένας άνθρωπος που αποφάσισε να ξαναχτίσει τη ζωή του, όχι με το μυστρί, αλλά με τα βιβλία, διδάσκοντας σιωπηλά αλλά ουσιαστικά τι σημαίνει επιμονή, αξιοπρέπεια και αγάπη για τη γνώση.
Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ