Σε ηλικία 89 ετών, έπειτα από καρδιακή προσβολή, έφυγε από τη ζωή η Εμινέ Οτζάκ, μια μητέρα που έγινε σύμβολο αγώνα για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη στην Τουρκία.
Η εμβληματική Τουρκάλα ακτιβίστρια αφιέρωσε σχεδόν τρεις δεκαετίες στην αναζήτηση του «εξαφανισμένου» γιου της, Χασάν Οτζάκ, και υπήρξε η ηγετική μορφή του κινήματος «Μητέρες του Σαββάτου».
Εμπνευσμένο από τις «Μητέρες της Πλατείας Μαΐου» της Αργεντινής, το κίνημα «Μητέρες του Σαββάτου» ξεκίνησε τις ειρηνικές του διαμαρτυρίες έξω από το εμβληματικό λύκειο Γαλατάσαραϊ στο Ταξίμ στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η Εμινέ Οτζάκ, παρά τις επανειλημμένες συλλήψεις, απαγορεύσεις και την αστυνομική βία, δεν έπαψε ποτέ να παρίσταται κάθε Σάββατο στο Ταξίμ, κρατώντας τη φωτογραφία του γιου της. Η επιμονή της την κατέστησε σύμβολο για όλους όσοι αρνούνται να ξεχάσουν.
Η τραγική ιστορία του Χασάν Οτζάκ
Ο γιος της, Χασάν Οτζάκ, δάσκαλος, σοσιαλιστής και μέλος της κοινότητας των Αλεβιτών, συνελήφθη το 1995 κατά τη διάρκεια αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Για 58 ημέρες, η οικογένεια δεν είχε καμία ενημέρωση για την τύχη του. Τελικά, βρέθηκε θαμμένος χωρίς όνομα σε νεκροταφείο της Κωνσταντινούπολης, με το σώμα του να φέρει εμφανή σημάδια βασανιστηρίων.
Σε επιστολή της το 2019 για την Παγκόσμια Ημέρα Εξαφανισμένων, η Εμινέ Οτζάκ είχε γράψει: «Δεν έχασα ποτέ την ελπίδα να βρω τον γιο μου. Μετά από 58 ημέρες, τα παιδιά μου βρήκαν φωτογραφίες του στα αρχεία του Ινστιτούτου Ιατροδικαστικής. Είχε υποστεί βασανιστήρια». Και προσέθεσε: «Το πανέμορφο πρόσωπό του, που δεν μπορούσα καν να το φιλήσω, είχε παραμορφωθεί ώστε να μην τον αναγνωρίζουν. Τότε εμείς, οι οικογένειες των εξαφανισμένων και οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθίσαμε και αποφασίσαμε: θα καθόμαστε ήσυχα στην πλατεία Γαλατασαράι κάθε Σάββατο, ώστε να μην χαθεί ξανά κανένας άλλος».
Μια φωνή που συγκλόνισε τον κόσμο
Η κοινή ανακοίνωση της οικογένειας Οτζάκ, του κινήματος και της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (IHD) συνοψίζει την επίδραση της Εμινέ: «Με το θάρρος, την επιμονή και την αποφασιστικότητά της, η Εμινέ Οτζάκ ήταν η ισχυρότερη φωνή του αγώνα μας για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη και την χάσαμε».
Οι λεγόμενες «εξαφανίσεις» (faili mechul cinayetler) κορυφώθηκαν τη δεκαετία του 1990 και στόχευσαν κυρίως Κούρδους και μέλη της αντιπολίτευσης. Σύμφωνα με την IHD, 1.964 άνθρωποι χάθηκαν ανεξιχνίαστα εκείνη την περίοδο. Ο υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ερέν Κεσκίν απέτισε φόρο τιμής, δηλώνοντας: «Η μητέρα Εμινέ… έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να τραβήξει η πραγματικότητα των εξαφανίσεων την παγκόσμια προσοχή. Για να ζει μια ολόκληρη ζωή με τον πόνο ενός παιδιού, υψώνουμε τη φωνή μας σε εξέγερση ενάντια στο σύστημα που προκάλεσε αυτόν τον πόνο».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ