Δημήτρης Χλεμές – Κολινδρός: Ρίζες και Αντηχήσεις

Στα σοκάκια και τα χωμάτινα γήπεδα του Κολινδρού, η μπάλα δεν ήταν ποτέ ένα απλό παιχνίδι. Ήταν γέλιο και φωνές, ήττες που πόνεσαν και νίκες που φούντωσαν την περηφάνια. Ήταν μια τελετουργία που ένωσε γενιές και έγραψε τη δική της ιστορία στον χρόνο.

Κάθε πάσα, κάθε γκολ, κάθε παιδικό φώναγμα αντηχεί ακόμη σαν ψίθυρος στις αλάνες και τις παλιές γειτονιές του χωριού.

Οι απαρχές

Ήταν το 1906, όταν ο Κολινδρινός δάσκαλος Δημήτριος Παπαθεοδώρου έφερε για πρώτη φορά τη μπάλα στην περιοχή. Δεν έφερε απλώς ένα άθλημα. Έφερε ένα καινούριο πάθος, μια νέα συνήθεια που θα ρίζωνε βαθιά στις καρδιές των ανθρώπων. Από εκείνη τη στιγμή, η ιστορία άρχισε να κυλάει.

Γρήγορα ιδρύθηκαν τα πρώτα σωματεία: ο «ΖΕΥΣ» και ο «ΗΡΑΚΛΗΣ». Οι ομάδες αυτές έδωσαν στους νέους διέξοδο και στους μεγαλύτερους αφορμή για υπερηφάνεια. Οι αγώνες δεν ήταν μόνο παιχνίδι, ήταν γιορτή. Οι γειτονιές μάζευαν κόσμο, τα παιδιά έπαιρναν θέση στις άκρες των χωραφιών-γηπέδων με μάτια λαμπερά, κι οι μεγάλοι χειροκροτούσαν, διαφωνούσαν, γελούσαν.

Μέχρι το 1939, λίγο πριν ο πόλεμος παγώσει τα πάντα, τα ονόματα των ομάδων αυτών αντιλαλούσαν στο στόμα των κατοίκων.

Μετά τον πόλεμο…

Και ύστερα ήρθε η σιωπή. Ο πόλεμος, με το βάρος και τη θλίψη του, σταμάτησε το παιχνίδι. Μα οι ψυχές δεν ξεχνούν τόσο εύκολα. Το 1948, 57 κάτοικοι πήραν μια γενναία απόφαση: να ξαναδώσουν στον Κολινδρό την ομάδα του, τη χαρά του, την ελπίδα του.

Έτσι γεννήθηκε ο Μουσικοχορευτικός Γυμναστικός Σύλλογος “Αναγέννηση Κολινδρού”.

Δεν ήταν τυχαίο το όνομα. Αναγέννηση σήμαινε ακριβώς αυτό: να ξαναγεννηθεί η σπίθα, να επιστρέψουν τα χαμόγελα στις κερκίδες, να κυλήσει πάλι η μπάλα στα πόδια των παιδιών. Από την πρώτη μέρα, η Αναγέννηση δεν ήταν απλώς ένα αθλητικό σωματείο.

Ήταν η ψυχή του τόπου που ξαναβρήκε τον βηματισμό της.

Μνήμες και ρίζες

Πόσες ιστορίες δεν ξετυλίχτηκαν από τότε; Χωμάτινα γήπεδα με πρόχειρα τέρματα, μπάλες που φθείρονταν γρήγορα αλλά αγαπιούνταν σαν θησαυρός, παιδιά που έτρεχαν ξυπόλυτα δίπλα στους μεγαλύτερους. Κάθε ματς ήταν μια τελετή, κάθε γκολ μια ανάσα ελευθερίας.

Οι ήχοι από τα χειροκροτήματα και τις παιδικές φωνές μοιάζουν ακόμη να ταξιδεύουν στον αέρα.

Σήμερα, η Αναγέννηση στέκει ως φάρος της κοινωνικής ζωής του Κολινδρού.

Δεν είναι μόνο οι αγώνες. Είναι οι μνήμες που μεταφέρονται, οι φωτογραφίες που φυλάσσονται, τα έγγραφα και οι μαρτυρίες που θυμίζουν πως κάποτε, στα ίδια χώματα, ο «ΖΕΥΣ» και ο «ΗΡΑΚΛΗΣ» έβαζαν τα θεμέλια.

Η μπάλα που δεν σταματά

Ο χρόνος μπορεί να πέρασε, οι γενιές να άλλαξαν, όμως η μπάλα συνεχίζει να κυλά. Κυλά σαν μνήμη, σαν ιστορία, σαν χτύπος καρδιάς.

Κυλά και μας θυμίζει ότι το ποδόσφαιρο στον Κολινδρό δεν ήταν ποτέ μόνο άθλημα αλλά ήταν γέφυρα ανθρώπων, στιγμών και συναισθημάτων!

Μνήμες που κυλούν σαν… μπάλα. Και θα συνεχίσουν να κυλούν, όσο υπάρχουν άνθρωποι να τις θυμούνται και να τις κρατούν ζωντανές!