Ένα ζήτημα “που ξεπερνά τα όρια μιας απλής τεχνικής παρέμβασης”, φέρνει στο προσκήνιο, η διευθύντρια του 15ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης με ανοιχτή επιστολή της.
Όπως τονίζει, για δυόμισι χρόνια, οι αρμόδιοι φορείς παρέμειναν αδρανείς απέναντι σε ένα σοβαρό πρόβλημα συντήρησης. Τελικά λύθηκε μέσα σε μία μέρα από τον Σύλλογο Γονέων με κόστος μόλις 400 ευρώ. Η επιστολή αναδεικνύει κυρίως το βαθύτερο θεσμικό και πολιτικό ερώτημα: πώς γίνεται η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια ενός σχολικού κτηρίου να εξαρτώνται από τις «φιλοτιμίες» της σχολικής κοινότητας…
Αναλυτικά η επιστολή της Σοφίας Αργυροπούλου, διευθύντριας του 15ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης
“Ανοιχτή επιστολή για την αδικαιολόγητη αδράνεια των υπεύθυνων φορέων
Εδώ και δυόμισι χρόνια, από τη στιγμή που ανέλαβα τη διεύθυνση του 15ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης, απευθύνομαι με επίσημα έγγραφα σε όλους τους αρμόδιους φορείς – Δήμο, Σχολική Επιτροπή, Διεύθυνση Α/θμιας Εκπ/σης. Ζητούσα κάτι πολύ συγκεκριμένο και απολύτως αυτονόητο: να αντιμετωπιστεί το σοβαρό πρόβλημα στον πύργο του κλιμακοστασίου, που άφηνε το κτήριο εκτεθειμένο στη βροχή, με αποτέλεσμα νερά να καταλήγουν στις σκάλες και στις αίθουσες.
Για 2,5 χρόνια η απάντηση ήταν σιωπή. Καμία ουσιαστική παρέμβαση, καμία απόφαση, κανένα έργο. Μόνο αναμονή, μετατόπιση ευθυνών και μια μόνιμη αίσθηση ότι «κάποια στιγμή θα το δούμε».
Και όμως, το πρόβλημα λύθηκε.
Όχι από τους θεσμικά υπεύθυνους.
Λύθηκε μέσα σε μία μέρα, από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, ο οποίος πλήρωσε από τα λιγοστά του έσοδα σκεπαστζή, τοποθετήθηκε σκεπή με λαμαρίνες και νέες υδρορροές στον πύργο του κλιμακοστασίου και η κατάσταση άλλαξε ριζικά: ούτε μία σταγόνα νερό στις σκάλες, ελάχιστες υγρασίες στις αίθουσες.
Κόστος; Περίπου 400 ευρώ.
Αυτό είναι το πιο ηχηρό και ταυτόχρονα πιο οδυνηρό συμπέρασμα: για ένα ποσό της τάξης των 400 ευρώ, το οποίο μπορούσε να είχε διατεθεί εδώ και δυόμισι χρόνια, κανείς από τους υπεύθυνους φορείς δεν πήρε την απόφαση να κάνει το αυτονόητο. Χρειάστηκε να καλύψει το κενό η σχολική κοινότητα – η Διεύθυνση και ο Σύλλογος Γονέων – για να σωθεί πρακτικά το κτήριο από μια διαρκή φθορά.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο τεχνικό. Είναι βαθιά θεσμικό και πολιτικό:
-Πώς είναι δυνατόν η λύση να βρίσκεται στα χέρια των γονέων και της Διευθύντριας και όχι εκείνων που έχουν την ευθύνη και τα μέσα;
-Πώς γίνεται οι σχολικές μονάδες να λειτουργούν στα όρια της οικονομικής ασφυξίας, με επιχορηγήσεις που καθυστερούν για μήνες και σωρευμένα ανεξόφλητα τιμολόγια, ενώ την ίδια στιγμή οι Διευθυντές καλούνται να «βγάζουν το φίδι από την τρύπα»;
-Πώς γίνεται η αδράνεια να θεωρείται κανονικότητα και η ανάληψη ευθύνης εξαίρεση;
Δεν είναι αποδεκτό τα σχολεία να ζουν χάρη στις «φιλοτιμίες», στις προσωπικές πρωτοβουλίες και στα έσοδα των Συλλόγων Γονέων.
Δεν είναι αποδεκτό η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια ενός σχολικού κτηρίου να εξαρτώνται από 400 ευρώ που κανείς δεν αποφασίζει να διαθέσει, ενώ όλοι δηλώνουν «αρμόδιοι».
Ως Διευθύντρια του 15ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης αισθάνομαι την ανάγκη να το πω καθαρά και δημόσια: η περίπτωση του πύργου του κλιμακοστασίου δεν είναι μια «λεπτομέρεια συντήρησης». Είναι ένα σύμπτωμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα σχολεία: ως χώροι που θα τα βολέψουν «κάπως», αρκεί να σιωπούν.
Εμείς δεν θα σιωπήσουμε.
Τα παιδιά μας αξίζουν σχολεία που να φροντίζονται από την Πολιτεία, όχι να “διασώζονται” από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς της πρώτης γραμμής.
Με εκτίμηση,
Σοφία Αργυροπούλου
Διευθύντρια 15ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης”
Διαβάστε επίσης:
15ο Δημοτικό Σχολείο: Εκδήλωση για την υγιεινή διατροφή και τη μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο